قدس آنلاین- تقابل دو دولت جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا در شــامگاه جمعــه که بازتاب گســترده ای در افکار عمومی جهان داشت؛ در عمل دارای هیچ اتفاق حقوقی جدیدی نبود. هیئت حاکمه آمریکا در دو هفته منتهی به ۱۳ اکتبر کوشید با پر رنگ کردن اعلام راهبرد علیه ایران که ترامپ وعده آن را در جریان رقابت های انتخاباتی داده بود، عملیاتی کرده و اسپانسرهای یهودی و عرب کارزار خود را تا حدی به نتیجه بخش بودن ســرمایه گذاری خود روی رئیس جمهور تازه کار آمریکا امیدوار کند و از ســویی دیگر، نتایج این فضاســازی در عرصه اقتصاد و اجتماع ایران، خودش را نشان دهد. گام دیگر ترامپیست ها این بود که با عنوان کردن همزمان نام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی کاری کننــد که تا حد ممکن، برای جامعه ایرانی این گونه القا شــود که مسئله ترامپ و تحریم های جدید او سپاه و مســائل جدید آمریکا با ایران اســت. بنابراین آمریکا از نظر حقوق بین الملل عهدشکن و یاغی نیست. هــر دوی این رفتارها واکنش های مناســبی از ســوی ایران داشت. مســئولان ایرانی در این ایام نشــان دادند با دو زبان مختلف از یک نگاه هماهنگ ســخن می گویند و واکنش تندی به خــروج ترامپ از برجام و تهدید ســپاه صورت دادند که تا حد زیادی هم ترامپ و هم اروپا که در این قضیه بدشان نمی آمد از ایران باج بگیرند، را منفعل نمایند. به هر حال، نطق آشــفته کاخ ســفید انجام شد و ترامپ تقریباً به هیچ یک از اهدافش نرسید و حتی در مقابل جامعه متنوع و متکثر ایران نیز به لحاظ برخی اظهارات نابه جا و فحاشی های قلدرمآبانه منفورتر هم گردید. در مقابل جواب ایران نیز منتشر شد تا در نهایت صف بندی منحصر به فــردی از آمریکا و چند کشــور مرتجع عرب و رژیم جعلی اسرائیل در مقابل بقیه جهان و نهادهای بین المللی شکل بگیرد و آمریکا مجبور شود، ماجرای برجام را تا زمانی دیگر که در چنین اقلیت و انزوای مطلقی نباشد، به عقب بیندازد. بدون هیچ ذوق زدگی و آینده نگاری، باید گفت که این موفقیت ایران در دیپلماســی عمومی، به لحاظ هندسی، ترسیم یک جنگ تمام عیار بود که به جای عرصه زمین و دریا و آســمان، دقیقاً در دنیای رســانه اتفاق افتاده اســت و به تمثیــل می توان گفت که فعــلاً جنگ مغلوبه شــده و حریف به مواضع خودش بازگشته و از عربده های مستانه و عصبی دیروز جز شرمندگی و سرافکندگی جهانی و حتی در داخل آمریکا در حوزه ملی چیزی باقی نمانده است. واقعیت این اســت که این جنگ فرجام باخت آمریکا در عرصه رسانه بود و به نظر می رسد در سال های بعدی حکومت ترامپ هم بزرگ ترین جنگ ها در همین فضا رخ خواهد داد. باید دانســت که قطعاً بازی بعدی ترامپ برای تحت تأثیر قراردادن فضا و خــروج از این انزوا دوباره در عرصه رســانه است و آرایش جنگی ایــران در مصاف با ایــن تاجر فرصت طلب که اینــک به دنبال باز آرایی صحنه اســت، نیز در عرصه نبردهای رسانه ای و ارتباطی خواهد بود. بنابرایــن بدون هر گونه انفعال و یا اعتماد به نفس کاذب، در کنار تدابیر اقصادی و سیاسی، بایــد از ظرفیت های جدید رســانه ای برای طولانی کردن حضــور آمریکا در لاک انزوا و منفوریت بهره برد. نکته دیگر در این عرصه، مدیریت حضور مؤثر مردم در فضای مجازی برای پشــتیبانی اهداف کشور اســت که در زمینه خود می تواند فضای داخلــی و خارجــی را تا حد ممکــن به نفع دیدگاه های ایران مدیریت کند. زیرا اگر این حضور برنامه ریزی لازم را نداشــته باشــد، هر لحظه ممکن اســت این مشارکت عمومــی به دلیــل برخی شــیطنت ها و کج ســلیقگی ها به طرف هرزنامه نــگاری و یا نزاع بین نیروهای داخلی بر سر مسائل و سلیقه های سیاسی تبدیل شود، بویژه اینکه باید به فعالان رســانه ای جبهه فرهنگی انقلاب این مســئله رســانده شــود که این حضور ارزشمند باید به واسطه استفاده از زبان های خارجی بیش از شعار داخلی، جلوه خارجی و حالت گفت وگو با افکار عمومی جهان را داشته باشد. به نظر می رســد، باید مدیران رســانه، روزنامه نگاران و فعالان مجازی به تعاملی دســت یابند تا این هــم آوایی کم نظیر بتواند در یک برنامه ریزی چند لایه در عرصه جهانی به فرصتی برای بهبود جایگاه و دست جمهوری اسلامی در عرصه عمومی و سیاسی تبدیل شود.